Dinsdagochtend half 9 zit ik op het terrasje voor ons vakantiehuisje. Onze overburen ontwaken langzaamaan en de rest van de campinggasten begint ook weer leven te vertonen. Her en der hoor ik mensen praten, ik kan niet alles verstaan, is het Duits, Frans, Vlaams, Brabants, geen idee? Ik verschuil mij een beetje achter de Ola parasol en de auto die we voor het terras hebben geparkeerd. Wetende dat ik best wel in de kiek zit. Voordat ik er weer enigszins toonbaar uitzie ben ik een uur verder. En dat hou ik graag zo.
Bombarie
Ik word gestoord in mijn ontwaken door een rode auto die naast ons parkeert en zie er een man uitstappen die met veel bombarie de koffers en allerlei andere goederen uithaalt. Ik doe net alsof ik onzichtbaar ben voor die man en blijf doodstil zitten op mijn stoel. Nadat de man vier keer van de auto naar het huisje had heen en weer gelopen liet hij toch een dikke boer. Wake up call voor de rest die nog lag slapen dacht ik bij mijzelf. Een paar tellen later hoor ik de bekende rolkoffertjes en volgens mij waren dat moeder en dochter die beiden met zo’n koffertje liepen en die gingen ook het huisje in. Ik vond dat een beetje vreemd, waarom moesten zij lopen? En waarom had die man een stekelige houding?
Aannames en vooroordelen
Enige tijd later was Hans ook wakker en die vertelde ik het voorval. Nou ja zeg, je doet wel aan aannames en vooroordelen, dit laatste was wel een beetje gebaseerd op de kleding die de volwassen aan hadden en dat een vrij jonge dochter voorin de auto stapte en moeder achterin plaats nam en dit ging heel gedwee. Ik zei tegen Hans, het is geen vooroordeel of aanname maar een gevoel. Toen onze buren aan het uitpakken waren hoorde we wat hard gepraat. Er staat een B bij het kenteken maar of ze nu Vlaams, Frans of iets wat daar tussenin hangt, spreken, geen idee? Versta er geen klap van. 21:00 uur is het huisje donker en lijkt alles in diepe slaap, ik zag moeder en dochter wel gezamenlijk iets doen maar die rare snuiter alleen een beetje lopen sjorren aan de parasol. De verdere dag waren ze afwezig.
Spooklampje
Het huisje tegenover onze naaste buren staat leeg. Maar op één of andere manier gaat er een lampje in de badkamer aan zodra de avond valt. Kan een timmer op zitten, maar de raampjes staan ook open en ik heb er geen levend persoon gezien, heel apart.
Recht tegenover ons zit een Deens stel met een jong kind en naast hen staan de opa en oma, ze zitten gezellig bij elkaar en ondernemen veel met.
Gluurbuur
Nu hebben we de gluurbuurman, enge man en het Deense gezin en dan natuurlijk hele jonge kinderen die rond acht uur helemaal aan de latten zijn. Dan gaan ze heel hard huilen en vallen en huilen en dan moeten ze douchen en dan vallen ze weer en dan weer huilen en dan worden ze op een gehuurde skelter gezet en mogen ze een rondje om de huisjes maken en dat mag dan om half negen niet meer en dan gaan ze weer heel hard huilen. Gewoon om acht uur naar bed met het spul en tussen negen en tien winetime en hopla de stee in.
Maar we doen Multi culti in de Benelux en dan passen wij ons gewoon aan. Dus wij hebben ook een beetje herrie met ons badminton gebeuren. Voetballen laten we achterwege i.v.m. gluurbuur, enge man en auto’s en in elkaar vallende huisjes.
Lommel
Vandaag waren we in Lommel, leuk plaatsje met leuke winkels en horeca. We zouden even naar het centrum van Lommel dan naar de supermarkt en dan weer terug naar de camping om lekker te gaan zwemmen. Nou niet dus.
Uitkijktoren
We zaten bij een bakker op het terras een broodje te eten en Hans vertelde dat er een uitkijktoren was in het bos bij Lommel, het zou niet ver rijden zijn. Oké dan gaan we even kijken dacht ik zo. Wat een toestand met de navigatie. We reden inmiddels alweer in Nederland voordat ik erachter kwam dat er ergens een kanaal was waar we met een brug overheen geleid werden. Ja joehoe dat kanaal kwam ik 10 kilometer geleden al tegen, zei Hans. Door de zonneschijn op het schermpje zag ik niet waar we reden, het was een zwart gat waarin ik staarde. Op de rem en keren met die auto. Uiteindelijk reden we een stukje langs het kanaal maar het leek ons niet de goede weg. Nog een keer op het schermpje kijken en we reden er nog geen 100 meter vandaan, het looppad dan.
Sahara en bramen
Onder de hoge bomen die schaduw gaven hadden we de auto geparkeerd. Het zou niet ver lopen zijn, volgens Hans. Maar dan kom je op een splitsing en dan gaat het keifout. Dan komt die Amsterdamse padvinder weer omhoog en dan is het nodig om door bramenstruiken op de Lommels Sahara rond te struinen. Allemaal erg grappig en mooi enzo, maar niet grappig in een lange jurk met ballerina’s eronder en een handtas struinend duin op en duin af, door de bramenstruiken heen en met 27 graden. Ik had dan ook na de tweede klauterpartij tegen een kunstmatige zandduin het helemaal gehad en weigerde ook maar één stap verder te verzetten. Ik had zere tenen en er hing inmiddels een hele winkel aan bramen jam onder mijn jurk. Laat staan de rode kleur die mijn nek, armen en gezicht hadden gekregen door het stukje brandend zand en nergens water.
Pokémon
Water kwam later, we hadden niet links moeten gaan maar gewoon rechtdoor. Maar ja, die Amsterdamse padvinder blijft het keer op keer doen. Omlopen en nog eens omlopen. Voor Marinus was dit wel leuk, want die is keidruk met Pokémon vangen en hij heeft na elke 5 kilometer Pokémon eieren gevangen. De teller stond op 6 eieren.
Gehavend humeur
Een aantal nagels van mij waren gehavend net zoals mijn humeur en ik besloot bij aankomst van het huisje eerst een uur in de relaxstand te gaan. Hans en Marinus gingen zwemmen, waarbij de binnen broek van Marinus zijn zwembroek een paar knipjes heeft gehad, zwembroek te klein en zoon is langer dan zijn moeder. Dus nieuwe zwembroek kopen. Jurgen had zijn relaxmodus gevonden bij spotify en Moi, ging even douchen met het raampje dicht.
Enge man
Maar de enge man met dochter en vrouw blijven mij verbazen. De afvoer is ben hen defect? Hoe dan? Ze zijn bijna nooit in het huisje en als ze er zijn, zien we ze niet. Of ze sturen hun dochter op de skelter weg, weg, weg. Dat maakte de enge man wel duidelijk. Het meisje stond ook een paar keer voor ons huisje naar binnen te gluren en omdat zij nog weinig zon had gehad, leek het wel een spookverschijning. Brrr.
Diets en Hasselt en alpaca’s
We zijn nog in Diets geweest een mooie oude stad met een oranje verleden en natuurlijk winkelen in Hasselt. Alpaca’s geknuffeld en een mooie beeldentuin bezocht.
