Meteen naar de inhoud

Vandaag zou je zestien zijn geworden.

     

    16/16 grappig maar ook rauw.

    Gisteravond dansten mij de mooiste zinnen door mijn hoofd van wat ik je eigenlijk wilde vertellen, maar het was al laat en vanmorgen ging de wekker weer vroeg.

    Tijd gaat snel voorbij

    Ik realiseer mij dat de tijd voorbij vliegt, alhoewel ik de dag van 16 jaar geleden nog heel goed herinner. Je zou geboren worden, maar wel levenloos, zoals ze dat noemen.

    Vandaag zijn er mooie dingen gebeurd

    Op één of andere manier blijf ik toch een beetje in de rouw op deze dag, ondanks dat ik vandaag gewerkt heb, dit was de tweede keer, voorheen bleef ik gewoon thuis. En dat er in mijn vriendengroepje vanmorgen een jongetje is geboren. Vriendin van Amylyn is vandaag 18 geworden en mag, eindelijk, alleen auto rijden. Allemaal blijde gebeurtenissen en ook om van te genieten. En dat lukte zonder schuld gevoel.

    Rauwe rouw

    En toch blijft het door mijn hoofd spoken, hoe groot zou je zijn, op welke school zou je hebben gezeten, zou je al een vriendinnetje hebben gehad, had je een donkere bos met krullen? Allemaal zaken die er niet toe doen maar ik mij telkens blijf afvragen. Rauwe rouw?

    Onderwerp

    Als mensen vragen hoe ik mij voel op deze dag, of vertel dat we onze oudste zoon zijn verloren dan is dit toch een onderwerp die vaak vrij vlot van onderwerp veranderd. Ik begrijp dat ook wel, het is ook niet het leukste gesprek wat je bij een kopje koffie voert. Maar vandaag heb ik er toch even met Mariska, mijn collega, over gehad. Net zoals ik is ook zij haar vader nog niet zo heel lang geleden verloren en we kregen het over herinneringen die je dan koestert en aandenken die je hebt aan een persoon. Dit zijn, tussen het werken door, wel intieme gesprekken en kan je ook niet met iedereen hebben. Het is dan wel fijn dat je herkenbaarheid en het kleine stukje verdriet even kan delen.

    Sam regenboog

    Sam zit ergens op een mooie regenboog, regenboogkind te wezen en houdt de boel hier beneden in de gaten over zijn zus en twee broertjes. Heel soms denk ik dat hij bij ons is of even komt buurten. Het is een gevoel.

     

    Missen

    Voor anderen is Sam misschien al vergeten? Voor ons zal hij er altijd bij horen. En daar hoort het missen ook bij.

    XKa