Ik zie met enig regelmaat de term supermom voorbijkomen op sociaal media en in het nieuws en ik krijg er jeuk van.
Gesneer
De luizenmoeder zet mooie typetjes neer van het hele schoolplein gebeuren en er zijn veel overeenkomsten van hoe het in het echt gaat. Het gesneer onderling en het onzeker maken van hoe je je kinderen moet opvoeden en of je wel of niet werkt en vooral wat voor vrijwilligers bezigheden je op een school doet, want jij wil toch ook het beste voor je kind? Voor je gevoel voedt je drie miljoen kinderen op en heb je twintigduizend banen en moet je er fabulous uit zien en altijd vrolijk zijn, je een schoonmaakgoeroe moet zijn en tevens een betoverende kok, maar is dat niet het stukje wat sociaal media en de kranten willen zien?
En dat wij in Nederland aan kop staan met parttime werken. Niet zo raar toch nu alle prijzen stijgen behalve onze inkomens en er wederom keuzes moeten worden gemaakt en je dan meteen minder supermom maakt, want je gaat minder werken. Yep is nog altijd goedkoper dan opvang. Omdat je niet fulltime werkt en je nagels niet wekelijks laat doen en je wallen aanpakt, die inmiddels zo ongeveer halverwege je wangen hangen. En dat je erachter komt dat je tijdens de jaarlijkse braderie gezellig met je dochter en moeder bij de Hema een broodje eet. Zo niet supermom en trendy, maar wel gezellig en goedkoop!
Supermom
De titel supermom verdien ik dan ook niet, want ik ben geen poetsgoeroe, ik mik dagelijks de stofzuiger door de woonkamer haal de kattenharen en de haren van de hond van de banken en de stoel, ja onze beesten zijn heel ongehoorzaam als wij van huis zijn of op bed liggen. Dweil twee keer per week. Probeer met allerlei middelen de kalkaanslag uit mijn badkamer te verwijderen. Van HG en glansspoelmiddel tot het ouderwetse schuursponsjes werk, het helpt maar even. Lap alleen de ramen als de zon genadeloos laat zien dat het tijd wordt voor bling bling. Ik leef hier met drie mannen en als die verkeerd in de pot mikken dan pak ik een oortje en laat ze zelf de boel opruimen, ik ben geen wc-madame. Verplicht zittend plassen heb ik er bijna door.
Gillend gek
Ik ben gewoon een moeder die af en toe gillend gek wordt van al het gespuis wat in huis woont en zich dan gedragen alsof het een hotel is. Ik sta regelmatig rond half 5 op en als ik dan rond half 3 thuiskom en mij omgekleed heb en de welbekende stofzuiger heb gehanteerd, waag het dan niet om mij te vragen. Maahaaam wil je drinken voor mij inschenken. Kind komt uit school en ik lig net comfi op de bank met boek en een sterke bril, omdat ik scheel kijk van de vermoeidheid. Mankeert je wat aan je beentjes en handjes? Ik heb je daarvan twee meegeven. Oké boodschap komt dan wel aan.
Bevalling
En dat geëmmer na een bevalling. Je voelt je enorm, als een hangbuikzwijntje. De boel is nog niet strakgetrokken, laat staan dat dit ooit weer gaat gebeuren, hormonen die stom doen, haaruitval, vet haar, droog haar, kortom een dode cavia op je hoofd. Kindje dat je achterlaat bij de oppas en je als een mama weer terugkomt op je werk en dan weer “normaal” moet doen. Je leven heeft net een cirkel van bijna 360 graden gemaakt en dat heb effe tijd nodig. Snapje! Dus niet, o’ja dat hoort erbij, klopt maar is voor elke mama anders. Je mag pas klagen als je platgegooid wordt via facebook, als het alleen maar over de kinderen gaat en je je gaat afvragen, heeft die mama wel een eigen leven. Mag je best wat van zeggen of niet leuk vinden, vind ik.
kak
Helpen met werkstukken, huiswerk, strafwerk en de sporttassen inpakken, zorgen dat er een hapje en snapje in de rugtassen zit en dan vervolgens briefjes van school tegen komen, kak ouderavond gemist. Of een knutselwerkje voor de juf maken, want ze heeft een andere baan. Chips. Ook dat is mij overkomen. Tegenwoordig gooi ik de tassen gewoon leeg, hatseflats op de keukentafel, om te kijken of er nog verborgen info inzit. Dit helpt een beetje, want tegenwoordig hebben we parro, tiktok en de gewone e-mail waarmee je overspoeld wordt door een nieuwsbrief, weektaken en wat hebben we gedaan vandaag. Als ze achttien zijn veranderd dit enigszins. Niet echt supermommerig.
Het lijkt mij dan ook een onmogelijke taak om een supermom te zijn. Of je hebt echt een instawaardig bestaan waarbij je duizend keer hetzelfde kan uitproberen.
Nu even niet
Het is toch fijn als je af en toe even een moment, dag, weekend, geen mom hoeft te zijn, je blijft dat wel want we hebben allemaal een mobiel, maar even geen tien agenda’s om bij te houden en een man die tig keer vraagt, hoe zit het met die afspraken. Hallo jij hebt de google agenda zowat ontworpen, kijk er dan ook dagelijks in dan hoef ik het niet te vertellen. Zucht.
Je kan op twee dingen tegelijk focussen, dus niet multitasking. Telefoonneren en spul in een tas stoppen, hoppa geen probleem, broodje smeren gaat ook goed, maar ga niet tegen mij praten als ik met iemand praat aan de telefoon. Dat kunnen mijn oren en hersenen niet aan. Je krijgt steevast een boze blik van mij.
Powervrouw
Soms voel ik mij wel een powervrouw, ik doe het wel allemaal, drukke baan, kinderen proberen in het gareel te houden, huisje schoon, waar nodig man helpen en ondersteunen. Die dagen, er zijn er niet zoveel van, maar dan ga ik wel met een tevreden gevoel naar bed, want het is een keer gelukt. Yes.
XKa