“Weer meer leerlingen naar het speciaal onderwijs”. Zo kopt het AD gisteren het artikel en ik vind het meteen negatief klinken. De afgelopen jaren daalde de aanmeldingen voor speciaal onderwijs doordat er een wet was aangenomen, De Wet Passend Onderwijs waardoor er meer kinderen die meer begeleiding nodig hadden, toch op reguliere scholen bleven, met alle gevolgen van dien.
Je kind gaat naar speciaal onderwijs.
De eerste keer toen wij dit hoorden schrokken we er een beetje van. Het is geen beslissing die binnen een maand wordt genomen. Met Jurgen, onze jongste zoon, die door middel van testen PDD-NOS was vastgesteld, waren we al van school gewisseld, omdat wij vonden dat er te weinig begeleiding was op zijn eerste basisschool. Na de zomervakantie van 2014 startte hij op zijn nieuwe basisschool. We hadden goed en veel contact met de leerkrachten en zorgcoördinator, het leek even goed te gaan, maar Jurgen had al een achterstand opgelopen.
I-pad
Het tweede jaar ging de school over op Ipad-onderwijs en mochten de kinderen zelf hun week plannen via een online-schema en elk uur werd er gewisseld van lokaal. Voor kinderen erg leuk zo’n tablet maar voor ouders ook een behoorlijke uitdaging en soms begrepen wij niet goed wat Jurgen allemaal aan het leren was en vooral niet aan het leren was. Voor Jurgen was dit geen succes, zijn systeem was overprikkeld en hij kwam nog meer achterop en zat niet lekker in zijn vel. Op het schoolplein was er een hiërarchie onder sommige kinderen waardoor Jurgen vaak verdrietig thuiskwam. Er was onbegrip en Jurgen had een vrij kort lontje. Hij wist niet goed hoe hij zich staande moest houden. Erg naar om je kind verdrietig en ongelukkig te zien.
Zorgcoördinator
We hadden regelmatig gesprekken met de zorgcoördinator en de leerkrachten en bij het laatste gesprek werd de vraag neergelegd, hoe nu verder? Terwijl het ons niet duidelijk was hoe het nu eigenlijk zat met speciaal of passend onderwijs. Mijn man draaide de vraag om, wat kunnen jullie voor Jurgen betekenen en eindelijk kwam het hoge woord eruit. Niet erg maar wel even schrikken. Er werd een toelaatbaarheidsverklaring opgesteld en dit werd voorgelegd aan de Commissie Toewijzing van het samenwerkingsverband om te beoordelen of Jurgen naar het speciaal onderwijs mocht. Er wordt dan ook gekeken wat de huidige school geboden heeft en is dit niet voldoende dan kan het zijn dat het kind langer op de reguliere school blijft zitten. Je komt niet zomaar op speciaal onderwijs.
Zonen
Begin 2017 startte onze beide zonen op het speciaal onderwijs. Voor hen gaf dit rust en structuur. Er wordt gewerkt in een continu rooster en wekelijks worden we op de hoogte gehouden wat er zoal speelt op school. Waar we in het begin wel tegenaan liepen waren de vele contactmomenten en afspraken. Onze agenda zat behoorlijk vol.
We lopen wel tegen zaken aan nu de jongens ouder worden. Regelmatig hebben ze enorme ruzie met elkaar en maken ze nare opmerkingen naar elkaar. Wij vragen ons dan ook af of ze er zelf niet moe van worden van al dat gemopper en het continue in de gaten houden wat de ander doet.
Testmolen
Marinus is opnieuw door de testmolen geweest en daar kwam autisme uit i.p.v. PDD-NOS/ADD. Voor Jurgen hebben we nu ook hulp en ook hij gaat opnieuw door de molen. PDD-NOS kan van alles een beetje zijn terwijl er steeds meer symptomen naar de oppervlakte komen wat ook duidt op autisme. Het blijft een zoektocht en af en toe zitten wij enorm met de handen in het haar van hoe nu verder en hoe ziet de toekomst eruit. We krijgen veel tips en tools van school en begeleiding en daar gaan we mee aan de slag. Binnenkort zal ik een dag beschrijven uit ons leven.
XKa