Of is het toch een tango? September was in aantocht en dat betekend het einde van de zomervakanties en de scholen startte weer. Alles op de rit zou je zo denken en dat dacht ik. Weer alles in een ritme.
Het kan nog gekker
NOT, telkens als ik denk het kan niet gekker worden, dan kan het nog gekker. Gewoon een dikke schep let’s go grazy er bovenop. En dat let’s go grazy is grappig als het een positieve energieboost geeft, maar dit ging bij mij niet helemaal op. Ik probeerde overal het leuke en mooie in te zien en ik was sinds lange tijd (20 jaar) weer de weekenden vrij.
Weekenden vrij
De weekenden vrij, dan ga je leuke dingen doen of wat rond rommelen in huis dat soort mutserigheid. Ik niet, ik lag uitgeteld op de bank, bed en tegen de avond ging het weer een beetje beter, maar voor de rest nergens, nada geen zin in.
Antwoorden
Op zoek naar antwoorden. Ik was al begonnen mijn eetpatroon aan te passen op de doeidoei diensten. Dit zijn diensten waar je de eerste twee uren druk bent om mensen een fijne avond of een fijn weekend te wensen. Als iedereen naar huis is dan ga ik als een malle heel veel verdiepingen controleren of daar geen boefjes of ander gespuis aanwezig is, of dat alle deuren en andere gekkigheden nog in de juiste staat zijn. Snelle schoenen aan en de eerste vijf verdiepingen met de trap, dan naar nummer negentien en te voet weer naar beneden, rondje om het pandje en alle interessante zaken controleren, zodat ik dan op tijd weer naar huis kan. Wat crackers, kaas en komkommers en koffie, daar red ik het wel op.
De volgende dag weer op tijd opstaan, half 5, plamuur op mijn gelaat smeren zodat mijn wallen nog enigszins verdoezeld worden en gaan met die banaan om zo rond 1 uur weer naar huis terug te keren. En de vermoeidheid genadeloos toesloeg. Het leek wel de chacha. De knop stond op repeat en dat ging tegen mij werken. Mijn lichaam en hoofd zeiden stop en anders ga je weer dat putje in wat overspannen heet. En dat ken ik en daar wil ik mijn dikke teen niet eens meer insteken.
Ik heb een prachtig beroep, maar de korte diensten bij sommige klanten is niet zo grappig. Ik ben geen robot en ik heb een kontebuze vol ervaring en papieren, dit kan en moet anders.
Knuppel in het hoenderhok
Ik besloot de knuppel in het hoenderhok te gooien en het liefst met heel veel kabaal. Ik had de boel al eens opgeschud, iets met wisselingen van objecten en dat het uurtje ertussen gezien werd als pauze. Hallo, ik ben dan aan het autorijden om op tijd te zijn bij de andere werklocatie en kon niet even langs de buurtsuper laat staan in mijn pak een restaurant binnen te lopen om iets te gaan eten, dit werd veelal met een bammetje achter het stuur genuttigd. Informatie bij elkaar gezocht en de bond erop gezet, dit had behoorlijk wat consequenties voor heel beveiligingsland, de bazen moesten nogal wat betalen aan die pauze uurtjes. En ik zat daar met het zweet tussen mijn bilnaad. Gevalletje hoofd boven het maisveld.
Vorige week was het de wel bekende druppel. Ik liep met molentjes en had inmiddels drie lagen foundation, concealer e.d. op mijn gezicht en nog zag het er niet uit. Ik kon zo door naar de Halloween fright night in Walibi.
In mei van dit jaar was er een snelle overname geweest bij een locatie waar ik werkte en ik had de intentie om mee over te gaan naar het nieuwe bedrijf. Maar ik durfde niet zo goed. A. ik heb een vaste baan. B. Ik werk voor een grote organisatie. C. Werk zat. Maar het brak mij op.
Geen uitzicht
Ik had al diverse gesprekken met mijn teamleider en planner gehad en er zit geen licht aan het einde van de tunnel. Maar we hebben je wel nodig omdat je niet zo veel uren hebt. Persoonlijk vind ik fulltime opkomsten en parttime uren heel pittig, omdat dit in de doeidoei diensten valt. Je hebt geen zak aan je dag of je bent moe.
Stoute schoenen
Maar ik heb de stoute schoenen aangetrokken en de leidinggevende van de locatie van de snelle overname, gevraagd, heb je nog iemand nodig? Yep ik heb nog mensen nodig. Oké wat moet ik doen. Lang verhaal kort, heel veel kopieën en scans gemaakt van alle formulieren die mijn nieuwe werkgever nodig had. Alles was binnen vijf werkdagen geregeld en dan komt het moment dat ik mijn ontslag ga indienen.
Ontslag
Ik had verwacht dat ik blij zou zijn, maar dit was niet zo. Wel opgelucht omdat ik meer rust ga krijgen in mijn rooster. Ik besefte mij wel, dat ik een keuze heb gemaakt voor mijzelf en voor mijn gezin. Gewoon van dik hout zaagt met planken. Gelukkig begrijpt iedereen in mijn omgeving dat, dan hoor je ook, dat had je al veel eerder moeten doen.
Missen
Ik ga mijn collega’s missen, gelukkig hebben we app en facebook en houden we de contacten warm. Ik ben mijn teamleiders dankbaar voor hun inzet, begrip. De planners die het allemaal maar moeten dichtplannen en soms vervelende beroepen op mij gedaan hebben, maar met tekst en uitleg kom je al heel ver. Ik heb respect voor deze tak van ons beroep wat vaak niet gewaardeerd wordt. Ook de klanten waar ik de laatste jaren voor gewerkt heb, super leuk en bij sommige voelt het als familie, dat ga ik zeker missen.
1 op 1
Van vastigheid ga ik nu een iets onzekere toekomst tegemoet, maar dit gaat om geld. Mijn contract is 1 op 1 overgenomen alleen niet voor onbepaalde tijd. Dit is een consequentie, niet helemaal grappig, maar voor mij voelt het goed en ik heb er ook enorm veel zin in. Lekker bezig met je werk en jongere of nieuwe collega’s weg wijs maken in het vak beveiliger.
XKa