Ingewikkelde titel, maar het kwam zo mijn mouw uit. Zo af en toe ontmoet je iemand in je leven die zich anders voor doet dan wat de werkelijkheid is.
Weinig
Om heel eerlijk te zijn, wilde ik weinig vertellen over de vader van mijn dochter. Het blijft aandacht en dat is nu net het probleem. Positief of negatief, het liefst het laatste want dan is er weer iets om te blaffen. Als mijn hond blaft, bijt hij niet. Alleen als ik per ongeluk op zijn poot ga staan. Zo’n situatie.
Vadert
Mijn man zorgt en vadert inmiddels al 18 jaar voor mijn dochter en eigenlijk moet ik gewoon zeggen, onze dochter. Enige bloedbanden zijn er niet maar de gevoelens en emoties zijn hetzelfde. En mijn schoonfamilie zijn gewoon oma, tante en oom, neven en nicht.
Toen ik Hans ontmoette, had ik net mijn biezen gepakt. In mijn vorige relatie was ik niet wie ik wilde zijn. Opzitten pootjes geven en vooral zorgen en veel stress en mijn vocabulaire m.b.t. vreemdgaan is ook behoorlijk uitgebreid. Hatseflats ben er klaar mee met het egoïstische gedrag. Dit wilde ik mijn dochter besparen! Ook mijn relatie met Hans heeft onder stevige spanning gestaan en uiteindelijk besloten we geen exen te worden.
Gedonder
Je krijgt door al het gedonder binnen een relatie waarin ik dacht dat het ergens wel weer goed zou komen een behoorlijke deuk in je eigen ikje. En ik durf best wel te zeggen dat het nog jaren heeft geduurd voordat ik eindelijk van mijzelf, mijzelf mag zijn. Dit werkt behoorlijk door in je eigen denkertje.
Afstand
Inmiddels ben ik gelukkig zover dat ik er makkelijk afstand van neem. Als iemand zijn eigen spiegelbeeld niet kan aanzien wat moet je dan in de buitenwereld. Schreeuwen, gillen, slachtoffer zijn. Het vervelende van deze situatie is dat we er regelmatig mee geconfereerd worden op wat voor manier dan ook. Dit kan via onze dochter of via zijn ex vrouw. Vermoeiend lijkt mij, als je je niet kan focussen op positieve dingen in je leven wat niet met geld te maken heeft.
We maken met zijn allen nog 1 stap en dat is de laatste. Ik vraag mij ook regelmatig af, voor de wet ben je vader omdat er bloedbanden zijn en daar hangen vele wettelijke dingen aan vast. Maar voor alle vaders die niet eigen kinderen opnemen als hun eigen en ook zo behandelen. Chapeau want het is niet de meest logische stap in je leven, al die zorg en verplichtingen en vooral gedoetjes met exen.
Half, no way
Over stieffies en halfjes hebben we het dan ook niet binnen ons gezin. Naar de buitenwereld wel, anders denken mensen misschien dat we in een commune ofzo leven. Onze dochter heeft twee broertjes en twee zusjes en zet je ze alle vijf naast elkaar dan zit in elke gezicht iets van haar.
Mijn man en onze dochter zijn best wel vet cool en reageren veelal rationeel, ik wil weleens in mijn emotie zitten. Maar doet elke moeder dat af en toe niet?
Soms gebroken, dan weer gevlei en gelijm.
Geen eigen ik maar wel een verschrikkelijk spiegelbeeld.
Verlangen naar dat geen wat er nooit zal zijn
Rust en positief dat bestaat niet
Alles is een gevaar en de puzzel valt langzaamaan in elkaar
Schreeuwen, aandacht, aannamen, loze beloften dat is een feit.
Opruien als een kudde schapen
Schreeuwen als een baviaan
Geeuwen als een luiaard
En dan worden we allemaal wakker
En mijn spiegelbeeld mag er zijn
Nu, hier, morgen en vandaag.
Adieu en tot ziens, want ik zie je niet graag.
XKa