Uhh we vieren kerst, wat inmiddels alweer voorbij is voor dit jaar. We werken en doen het huishouden, hangen op de bank en luisteren de top2000 of we kijken televisie. Laten de hond uit, gaan soms te laat naar bed, boodschappen doen en her en der een snufje familiebezoekjes.
Maar waar we vanmorgen waren is wel een gekke date midden in de vakantie.
Filevorming
Jurgen ging onder het mes. Hij krijgt binnenkort een beugel maar door enige filevorming in zijn mond was toch het verzoek van de orthodontist om wat obstakels te laten verwijderen zodat de doorstroom naar een rechte lijn gewaarborgd kan worden en er meer ruimte komt in zijn kaak.
Voor en kies trekken ga je meestal naar de tandarts. Eentje is ook niet zo’n probleem maar 5 kiezen wel. Dan kom je bij de kaakchirurg. De eerste keer dat we een afspraak hadden dacht Jurgen dat in twee keer, onder plaatselijke verdoving, alles wel geregeld zal zijn. Helaas pakte dit wat anders uit. Het eerste verdwaalde melkkiesje werd verwijderd en Jurgen dacht, toedeledokie dit wil ik niet nog een keer meemaken. Geprobeerd hem over te halen maar het antwoord bleef nee.
Op dit moment is alles nog stom en spannend.
Nieuwe afspraken
Met nieuwe afspraken onder de arm richting huis en daar wachten op het telefoontje wanneer hij onder algehele narcose geholpen kon worden. Midden in de kerstvakantie was er plek en zo stonden we vanmorgen met drie man sterk om zes uur naast ons bed.
Nuchter
Jurgen mocht niets meer eten, maar nog wel een heel klein beetje drinken. Om kwart voor 8 meldden we ons bij de balie van het ziekenhuis en we werden al snel opgehaald door een vriendelijke verpleegster die ons alles uitlegde. We hadden niet zo goed geslapen, ondanks dat het een kleine ingreep is blijft het spannend en dit soort dingen werken een klein beetje door op mijn fysieke systeem, dus vaak naar het toilet. Hoezo last van zenuwen.
Even wachten
Na een tijdje gewacht te hebben mocht Jurgen zijn ziekenhuistenue aandoen, erg veel om het lijf had het niet en Jurgen vroeg zich dan ook af waarom hij zijn eigen kleding niet aan mocht houden. Hygiëne en nog eens hygiëne. De telefoon ging over en de verpleegster nam op, Jurgen mocht naar de voorbereidingskamer en mama mocht mee. Jiepie. In de voorbereidingskamer, dit zal ongetwijfeld anders heten, liepen allemaal smurfjes rond. Mensen die verkleed waren in het blauw en dan vele kleuren blauw. Ik had een donkerblauw tenue aan met mooie strikken onderaan mijn enkels met een schitterend haarnetje en Jurgen had een lichtblauw hesje aan. De verpleging zat er met de blauwe kleuren tussenin.
Met bed
We gingen, met bed en al, eerst een soort sluis door en dan kom je in de voorbereidingskamer met allerlei toeters en bellen, monitoren, infuussystemen, vele kastjes met gekke dingen achter de deurtjes. En dan moet er een infuus aangelegd worden. De verpleging en ik dachten, appeltje eitje, Jurgen vond het allemaal niet eng, maar toen hij het infuus zag bedacht hij zich. Gelukkig was dit geen enkel probleem en mocht Jurgen met een kapje in slaap vallen en dan zou het O.K.-personeel alsnog het infuus aanleggen.
Smurfenpak
Na een tijdje wachten gingen we wederom met bed en Jurgen erin richting O.K. de narcose mensen waren al even wezen kijken bij Jurgen en stelden ons op ons gemak, in hoeverre dat mogelijk is. Jurgen werd gevraagd om op de operatietafel te gaan liggen, hop van het ene bed in het andere. En toen ontstond er nog een discussie en vertwijfeling, kapje of infuus. We hadden met zijn allen in de gaten dat we er anders vanavond nog zouden staan en ik besloot maar voor het kapje te gaan. Jurgen werd verteld wat er ging gebeuren en dit was nog een beetje een stressmomentje, zowel voor hem als voor mij. Zo goed en zo kwaad als het ging, pinkte ik toch even een traantje weg en kwam ook een beetje wous uit de O.K. richting voorbereidingskamer, ik moest mijn smurfenpak nog uittrekken. Het blijft een raar moment om je kind zo achter te laten en natuurlijk weet ik dat ze met enorm veel zorg hun kundigheden gebruiken, maar toch.
Slapen
Na wat onhandig mij van het pak te hebben ontdaan liep ik naar de wachtkamer. Zie ik Hans rechtop zittend slapen. Aangezien ik bordeelsluipers aanhad hoorde hij mij pas op het allerlaatste moment. Van wachten word je ook moe en wij zijn de poppenwagens, raceauto’s en kleurboeken een klein beetje ontgroeid. Het was een super gezellige wachtkamer voor kinderen. In de hoek op de lange bank lagen een aantal zitzakken en daar kan je natuurlijk heerlijk op liggen dus Hans deed nog even een powernap.
Lachstuip
Rond kwart over tien mocht ik naar de uitslaapkamer. Jurgen lag nog prinsheerlijk te slapen en ik was wat aan het kletsen met de verpleging en wachtte nog even op een stoel, totdat Jurgen ineens rechtop ging zitten en vertelde dat hij diep in moest ademen en weer moest uitademen en alles werd toen rood achter zijn ogen. Hij had niet in de gaten dat hij al klaar was. En liet zich weer vallen op het kussen, compleet de weg kwijt en nog onder invloed van de narcose. Na circa 20 minuten was er een redelijk gesprek te voeren met hem zonder in de lachstuip te schieten. Gelukkig werd hij prettig wakker.
Toen het weer allemaal redelijk op orde was mocht Jurgen een ijsje eten. Omdat zijn mond verdoofd was zat het ijsje regelmatig in en op zijn neus maar is uiteindelijk wel opgekomen.
Vrij vlot
Jurgen trok redelijk vlot weer bij en mocht naar de gewone kamer. Na 15 minuten trok hij zijn eigen kleding weer aan. Gordijntjes dicht. Even later mocht zijn infuus eruit en kon hij ook zijn eigen shirt weer aan. Hij had nog wel plakkers op zijn lichaam maar dit haalde hij er thuis wel af. Rond twaalf uur waren we weer thuis en we maakten een smoothie met banaan. Ik dacht met een rietje, maar dit ging niet helemaal volgens plan, de boel was nog goed verdoofd. Na kleine aanpassingen lukte het Jurgen om de smoothie op te drinken.
Ik viel in slaap op de bank, vanmiddag, het vroege opstaan en toch wel spannende dingen beleefd, komt de vermoeidheid je wel achterna. Beppie was er nog even met een Donald Duck pocket voor Jurgen. Lief
Inmiddels is het 8 uur in de avond en gaat het weer goed met hem. Wel twee aspirines met bananensmaak verder en vloeibare aardappels met hele gare bloemkool te hebben gegeten, zit hij nu weer lekker achter zijn computer online te spelen.
Op naar de orthodontist.
XKa