28 februari is het zover. Wij gaan Jurgen zijn kamer leeghalen bij Auti-start. Na een intensief traject van bijna twee jaar met een stap vooruit en weer twee achteruit, zijn er de laatste maanden grote stappen vooruit gezet. En daar zijn wij super trots op.
Overleven
Er was een tijd dat Jurgen graag bij Auti-start was. Wij thuis konden het allemaal niet meer behappen waardoor iedereen op zijn tenen liep en in de overlevingsstand stond. Werken, zorgen, slapen en werken, zorgen, slapen en weinig tijd voor ontspanning. We zijn een aantal jaren bijna niet buiten de deur geweest, dan ging er één van ons naar een verjaardag, maar soms waren we ook te moe, zeg maar gerust opgebrand.
Spoor
De afgelopen weken zijn de jongens dagdelen alleen thuis geweest en bij thuiskomst stond het huis er nog en was er geen gedoe onderling geweest. We zagen wel dat Jurgen af en toe lekker aan het kokkerellen was geweest. Keukenkastjes open, door het hele huis borden en kommetjes en het aanrecht was ook meteen vol. Maar dat is een dingetje en als we hem erop wijzen dan wordt alles ook weer opgeruimd.
Het was krokusvakantie en dan wordt er met enig regelmaat gelogeerd. Jurgen bij Merijn op de boerderij met heel veel beesten en enorm veel ruimte. Sem die een nachtje kwam logeren en de baard in zijn keel krijgt, waardoor wij zondagochtend wakker werden van rare geluiden aan de andere kant van de muur. Bij Marinus is het niet veel anders. 😊
Langs rijden
Morgenochtend rij ik langs Auti-start en dan denk ik, zou hij nog slapen, denk het wel om 6 uur. Dit ga ik daarna nog twee keer ervaren in de ochtend of middag en dan is het klaar. Ik vind dat altijd vervelende momenten, je kind is toch ergens anders en je kan hem niet vasthouden of knuffelen als dat nodig is. Daar wen je nooit aan.
Thuis krijgen wij ook weer een hiërarchie verschuiving. De jongens zijn af en toe net kippen zonder kop en dat kakelt dan weer lekker tegen elkaar in. En dan komt het opperhoofd, lees Amylyn, weer even orde op zaken stellen en dit gaat veelal op een hilarische manier, alhoewel ze af en toe ook enorm uit haar slof kan schieten. Het blijft schakelen tussen autistisch ervaren en “normaal” denken, of eigenlijk wat men van je verwacht.
We krijgen nog ambulante hulp om te kijken wat de verbeterpunten zijn. Waar krijg je energie van en waarvan niet. Dit zijn valkuilen binnen de opvoeding met bijzondere mensen. Maar de weg die we afgelegd hebben en veel geleerd te hebben. Daar hoort ook kritisch naar jezelf kijken bij en ook dit is een levenslang traject.
Mood board
Ik maak af en toe een vision of een mood board, ik denk daar niet echt over na maar plak van alles op een groot stuk karton. Onbewust ben je dan bezig met kleuren, projecten of zaken die ik graag wil of waar ik mee bezig ben.
28 februari 2020
Vanaf vrijdag is Jurgen weer thuis en ’s avonds gaan we taart eten. 2 jaar geleden had ik dit niet durven dromen, maar ik ben toch stiekem blijven dromen en een aantal stappen moeten doorvoeren om meer rust te creëren voor mijzelf en voor mijn gezin. We zijn er nog niet maar mijn dikke teen gaat niet meer naar de bodem van de put. Done that, been there, klaar mee.
We sluiten een hoofdstuk af en we kijken vol goede moed vooruit.
XKa