Zo door de jaren heen heb ik vele collega’s mogen ontmoeten en met ze mogen samenwerken. Het lijkt wel een familie, je hebt het niet altijd voor het uitkiezen en met de één kan ik wat beter door de deur dan de ander. Ik noem het maar een werkhuwelijk. Door mijn werk als beveiligingsbeambte heb ik al op vele objecten gewerkt en dan kom je een bonte verzameling van mensen tegen.
Aftast collega
Zo heb je de aftast collega’s. Het kan dan maanden duren voordat er een fatsoenlijk gesprek hebt met elkaar. Dit kan te maken hebben met vast geroeste gewoonten of verlegenheid of misschien wel een klein beetje angst. “oei er komt een nieuwe bij en heeft dat gevolgen voor mijn uren” . Dit laatste ligt bij onze werkgever om daar duidelijkheid in te verschaffen. Maar tot nu toe is dit allemaal goed gekomen en na een paar maanden bleken we dan toch raakvlakken te hebben en werkten we prima samen.
Gezellig
Yay gezellig dat je erbij komt, dit was één van de eerste reacties van mijn collega Menka. Ik was overgeplaatst, mijn vorige object ging sluiten, en ik kwam in een behoorlijk vast clubje terecht waar op dat moment 1 vrouw en een stuk of 10 mannen werkten. We hadden meteen een goede klik en enige tijd later kwamen er nog twee vrouwen bij. Iets meer balans en zeker op de locatie waar wij werkten was dit wel handig i.v.m. cultuur verschillen en geloofsovertuigingen. Er kwam een uitbreiding aan uren bij en zo kwamen er een paar nieuwe collega’s bij. Hilbert, het jonkie in het team, die had de pech dat hij weleens in nachtdienst met mij en Menka had. Na het gedane werk hadden we nog vaak tijd over en er was een televisie met dvd speler. Hilbert heeft verplicht alle delen van Gooise vrouwen moeten kijken. En Menka en ik hoopten dat hij er wat van geleerd had. Arme Hilbert 😊.
Rollebollen
Maar ook dat we, met drie vrouwen lagen te rollebollen omdat er iemand de pan uit flipte en een gevaar dreigde te worden voor de omgeving. Appeltje eitje was het niet helemaal, maar wat een teamwork en vertrouwen in elkaar.
Brul collega’s
Brul collega’s, die ben ik ook tegen gekomen. Eigenlijk vind ik die niet zo grappig. Die met stemverheffing vertellen wat er moet gebeuren en als er tegengas komt dan heel verontwaardigd zijn en de rest van de dienst boos blijven. Dat vergt enig energie om daar wat werkopvoeding in te stoppen. Andersom geldt dit natuurlijk ook. Ook ik heb weleens wat geroepen waarvan ik later op mijn sodemieter kreeg.
Oud collega’s
Oud collega’s, daar heb ik er heel veel van. Zo heb ik ooit met mijn allereerste teampje een weekendje Texel mogen beleven. Ik denk dat de oudste toen die tijd 40 was. We sliepen in twee blokhutten en er stond verderop op een duin en mevrouw in een caravan en die vond het maar niets dat wij daar 2 nachten waren. ’s Avonds zaten we gezellig voor de blokhutten en we waren gezellig aan het kletsen totdat er ineens een mevrouw stond te schreeuwen dat wij toch echt stil moesten zijn. Het was net 10 uur geweest en als beveiliger met een Mac light schijn je meteen iemand in het gezicht die je onverwachts stoort. Deze mevrouw stond vol in de schijnwerpers. De avond erna zijn we maar op het strand gaan zitten met sangria. Super gezellig en na een turbulente tijd die we hadden meegemaakt was dit een mooie opfrisser. Inmiddels werken sommigen voor zichzelf of zijn bij een ander beveiligingsbedrijf gaan werken, door de bekende overnamen. Gelukkig hebben we feestboek nog.
Stress collega’s
Stress collega’s, hysterische toestanden of geheel lamgeslagen. Ook dat kan gebeuren. Zo had ik een collega die, als het spannend werd heel snel naar buiten liep en een sigaretje ging roken. Of in geval van een calamiteit enorm om ging lopen om als laatste of geheel niet aan te komen bij een incident. Hier werd dan wel rekening mee gehouden, maar soms was het wel wat lastig.
Regeltjes
De heel erg aan de regeltjes houden collega. Dit klinkt dubieus, maar zo bedoel ik het niet helemaal. Als beveiliger werk je met instructies waar je aan dient te houden, maar er is ook een grijs gebiedje waarin je toch op je eigen kunnen moet kunnen bouwen. Sommigen doen dat heel goed en sommigen totaal niet, zeg maar het stukje zwart/wit. Dan staat er weer een oververhitte bezoeker aan de balie die zich geroepen voelt om zijn of haar ongenoegen te uiten. Dan moet je als grijze collega toch goed uitleggen wat de spelregels zijn en de zwart/witte collega een beetje beschermen. Vele ballen in de lucht.
Momenteel werk ik op twee verschillende objecten, bij de één werk ik samen met een collega en dit is vaak super gezellig en soms kneiterdruk. En op de andere locatie zit ik alleen met een gezellige huismeester en een helpdesk medewerker. Ik merk aan mijzelf wel, zoveel mensen zoveel wensen. En ik heb een tijdje terug maar besloten dat ik mij er niet meer druk om maak. Natuurlijk mopper ik op de planning of soms op een collega, maar aan het einde van mijn dienst gaan we weer lachend uit elkaar. Het lijkt wel een huwelijk.
Ingewikkeld
De ingewikkelde vragende collega. Die met technische termen en ingewikkelde systemen laat zien wat ze allemaal kunnen en het voor mij een soort chinees lijkt en het mij nog steeds niet helemaal lukt om de ingewikkelde collega te doorgronden waar hij of zij het toch over heeft. En achteraf blijft dat het niets met mijn werk te maken heeft. Volgende keer het woordenboekje mee.
Bert de piepergek
Toch heb ik wel heel veel supercollega’s. Eentje daarvan is Bert. Bert de piepergek. Bert vergeet heel vaak de pieper weer in het oplaadrekje te doen en neemt dat ding dan mee naar huis. Dit is niet één keer gebeurd maar minimaal 20 keer. Bert proat ook een beetje plat en heeft het dan ook over mien kereltje of joenten en sienten. Momenteel werk ik heel weinig met Bert, hij werkt in de middagdienst en ik in de vroege en dat vind ik weleens jammer. Sinds enige tijd weet Bert en wij ook, dat hij ernstig ziek is en dat de kanker geremd wordt maar niet genezen kan worden. En dat voelt zo oneerlijk. Bert is heel positief en als iemand hem vraagt hoe staan de zaken dan vertelt hij dat ook. Bert blijft ook werken zolang dat kan. We hebben best wel boeiende gesprekken gevoerd en eentje daarvan ging over de dood. Bert vertelde dat hij soms wel bezig is met zijn eigen afscheid en dat hij dan een stukje opschrijft en dit dan aan zijn vrouw laat lezen en dan wil er weleens een verschil van mening ontstaan. Bert kan dit zo mooi vertellen. Ja, zegt hij, luister Karin, ik zeg tegen mijn vrouw, hallo wie gaat er nu dood, jij of ik? Het klinkt ironisch en raar, maar we hebben er zo om kunnen lachen en ik zag het ook voor mij hoe dat gesprek heeft plaats gevonden. Ik hoop nog heel lang de mooie verhalen van Bert te mogen horen en nog vele diensten met hem te mogen werken.
XKa