Nog 1 dag en de kinderen inclusief man hebben 2 volle weken vrij, kerstvakantie. Ik zelf moet werken en dat hoort erbij als je in de dienst en hulpverlening werkt. Vaak heb ik er geen problemen mee om met feestdagen te werken maar dit jaar is het anders.
Brok in mijn keel
Dit heeft vooral te maken omdat onze jongste zoon, Jurgen, dan eindelijk weer een aantal dagen thuis is. Vanavond, na het eten, ging hij weer naar auti-start en dit ging niet op de leukste manier. Jurgen was erg verdrietig en kan zich daar dan even moeilijk los van maken. Hij blijft dan een soort mantra herhalen waardoor het moeilijk is om met hem in gesprek te komen. Hij stapte heel verdrietig bij papa in de auto, dat brak mijn hart. Wat krijg ik er steeds meer moeite mee dat Jurgen weer naar auti-start toe gaat. Mijn man vertelde dat bij aankomst het meeste verdriet weer over was, maar toch een groot schakelmoment voor zo’n jochie en voor ons.
Vrijdag om 4 uur haal ik hem weer op en dan hebben we even geen school of andere afspraken staan. Dan is het kerst en oud en nieuw. Tussendoor moet Jurgen nog een kleine ingreep ondergaan bij de kaakchirurg en hopelijk verloopt dat volgens plan en heeft hij geen dagen napijn. Wel weer een lastig moment, je kind naar de operatiekamer brengen. Maar niet teveel aan denken.
Minions
We leren steeds meer over autisme en waar we voor moeten waken is dat we niet over de grenzen van onze jongens gaan. Ze geven duidelijke grenzen aan als het ze even teveel wordt en dit is niet erg. Waar we hard aan werken is op de manier hoe dit op een rustigere en andere manier geuit mag worden. Soms zitten ze allebeide boven in de kerstboom op een hele gewone vraag. Zo heeft Marinus zijn rituelen voordat hij aan tafel komt, eerst aan het deurkozijn hangen, dan naar het toilet, handen wassen en dan moet hij de kamerdeur nog dicht doen. Jurgen komt meestal als een blij ei beneden en springt dan druk door de kamer heen. Pff boing boing, na een minuut of vijf gaat hij prikken en spuiten (diabetes) en soms heeft hij dan ook nog heel veel verhalen die binnen 1 minuut verteld moeten worden. He he we zitten. Het lijkt hier af en toe een huis vol minions.
Het is nu eenmaal zo
Wat de buitenwereld eist daar maken we ons niet meer zo druk over. Het is nu eenmaal zo. Af en toe moeten we nog mensen afremmen in hun oordeel want het past niet altijd binnen de normen en waarden die we gewend zijn. Niet iedereen kan aan het ideaal voldoen en de druk om carrière te maken en je verder te ontwikkelen is momenteel de norm. Daar is niets mis, ik doe het zelf ook maar ik weet ook dat dit niet voor iedereen weggelegd is.
Prikkeloverbelast
We merken dat iedereen wat prikkel overbelast is. De laatste loodjes voor de vakantie. De drukte in de winkels en alle gezellige hysterie op de televisie. De kerstboom staat alweer 2 weken met de cadeautjes eronder, dit gaan we uitpakken op eerste kerstdag en dan is het weer even gebeurd met de pret. December is een mooie maand maar ik denk voor sommigen ook een maand dat je je afvraagt, waarom moet alle gezelligheid in die paar dagen gepropt worden? Januari en februari zijn lang en donker en daar past ook veel licht en gezelligheid bij.
Kleine stapjes
Ik kijk terug op een zeer bewogen jaar en ik hoop dat we aankomend jaar in rustiger vaarwater terecht komen en genoeg ontspanningsmomenten waarbij een aantal korte vakanties kunnen vieren. Ik heb alvast 1 goed voornemen, met elk kind apart een paar dagen weg en natuurlijk ook met mijn moeder en dochter, dat staat ook op mijn leuke to do list. Begin februari weet ik of mijn zomervakantie goed gekeurd is en dan gaan we kijken of we met zijn allen op vakantie gaan of dat we toch besluiten om apart te gaan. Niet omdat we elkaar niet lief, leuk of aardig vinden maar om het voor iedereen gezellig te houden. Gelukkig zien we tussen de broertjes kleine stapjes voorwaarts.
XKa