En vandaag was het zo’n dag. Het begon al dat ik mijn ontbijt shake over het toetsenbord stootte en er een plakkerige massa tussen de lettertjes verdween.
Waar ben ik
Dat ik soms moet nadenken op welk object ik aan het werk ben en dat ik de telefoon opneem en geheel van mijn apr po ben en dan ook tegen de beller zeg, ik moet even nadenken op welke locatie ik ben. Verschillende werk plekken hartstikke leuk maar er gaat dan ook weleens wat mis.
Gestuntel
Later op die dag vond ik het nodig om het ladekastje een flinke schop te geven waardoor mijn collega al het meeste rampscenario op mij los liet en ze in staat was de planning te bellen, stuur haar op vakantie. Er waren nog wat meer wiebelige stuntelligheden voorgevallen die ochtend.
Documenten die niet op te slaan zijn omdat ik iets op het toetsenbord heb aangeraakt en geen idee welke knop ik moet indrukken.
Met een karretje helemaal klem zit tussen de klapdeuren en een gezicht op zet, ik heb alles onder controle. Zo niet waar.
Camera’s die een wheely doen, omdat ik dacht dat ik wel even met de stuurknuppel de boel onder controle had.
Gelachen
Enig diepgaand gesprek was er ook niet mogelijk met mij. A, het was druk op het werk en B, iets in mijn systeem wilde gewoon niet. Maar, en dit is dan C, gelachen en dat is toch het aller belangrijkste.
Bij de buurvrouw mijn pakketje ophalen en wel mijn jas aan doe maar vervolgens vergeet dat ik nog sloffen aan heb.
Een jas voor manlief gekocht heb. Past prima maar de jaszakken komen onder de jas uit, heel apart.
Verbaasd ben dat mijn zoon toch ook echt zelf wel een beetje kan om rommelen in de keuken en besloot om vanmiddag om drie uur een pizza te gaan maken.
Ik de telefoon opneem en een klant het geluid nadoet van het overgaan van de telefoon. Prrt prrt en ik hoor dit als eerste en besluit mee te doen. Geen idee wie hij was maar we hebben wel gelachen. Spontane actie.
Cool
Ik bleef vet cool doen maar ik was ook blij dat mijn dag een beetje voorbij was en ik niet meer vreemde schade kon berokken. I keep my cool hoor. 😊
XKa