Dagboek van goede voornemens van een aantal weken.
Ik realiseer mij dat de tijd voorbij vliegt en dat we inmiddels in week 22 zitten en ik dat ik al een tijdje niets geschreven heb. De afgelopen weken zijn behoorlijk hobbelig verlopen.
Tweede week
Het is de tweede week dat Jurgen naar auti-start gaat en het is zijn eerste volle week. Vorige week startte hij op dinsdagmiddag. Nu is het meteen vanaf zondagavond en door tot woensdagmiddag. Dan komt hij weer even thuis. We hebben een leuk weekend gehad. Vrijdag kwam er een vriendje van Jurgen logeren en zaterdagmiddag zijn we even naar de stad geweest. Jurgen zijn haar had een knipbeurt nodig en dit ging niet geheel zonder slag of stoot.
Eerste zaterdagmiddag
Jurgen had zich voorgenomen om de hele middag televisie te kijken en de nodige tegenstribbelingen kwamen dan ook voorbij. Uiteindelijk ging alles goed en we hebben natuurlijk een Donald Duck pocket nummer 219 aangeschaft. ’s avonds wat verwennerij met lekker hapjes en chipjes.
Varen
Zondag hebben we met zijn vijven een bootje gehuurd in Kalenberg bij het Doevehuis. Dit is een stuk rustiger varen dan in Giethoorn in het weekend. En mooie routes om te varen. De broers hadden af en toe de bekende moppers op elkaar, maar uiteindelijk konden we terug kijken op een geslaagde dag. Alhoewel Marinus zomaar ineens een heel opgezet oog kreeg en ernstig liep te niezen. Hooikoorts!
Vrienden en gezin
Jurgen had wel zoiets, als ik thuis ben dan wil ik ontspannen, kortom hij wil televisie kijken en computeren met zijn vrienden. Dit snappen wij ook, maar ik heb hem ook verteld dat wij met ons gezin ook af en toe wat leuks willen ondernemen. Even afwachten hoe dit gaat. zie mijn vorige blog
Karinskast
Wat heel mooi is van Jurgen, dat hij meedenkt over mama’s website. Als ik weer eens foto’s sta te maken of met stiften in de weer ben is hij de eerste die zegt oooh mam voor Karinskast. Jurgen heeft de kast getekend.
Jurgen is nog steeds snel boos en dat is voor hem en ons super vermoeiend. Maar ik snap ook wel dat dit schakelmomenten zijn. Ik blijf heel kort daarin. Ja = ja en nee = nee. En dit moet ik soms tien keer zeggen.
Verdrietig
Wat we zondagmiddag wel heel moeilijk vonden is Jurgen wegbrengen. Hij wilde niet en alles was stom en saai en hij zag de kans om zich even op te sluiten in de welbekende badkamer. Uiteindelijk ging hij wel mee, maar getsie wat een rot moment. We zaten samen op de achterbank in de auto en hij lag tegen mij aan, heel lief. Toen we binnen kwamen hadden we een kleine overdracht met de leiding en Jurgen bleef op zijn kamertje zitten en wilde niet meelopen toen wij weer weg gingen. We wisten dat hij ons zag vertrekken maar door de lichtval zagen wij hem niet. Brrr daar wil ik niet te veel aandenken, aan het koppie en het verdriet.
Telefoontje
Rond een uur of acht in de avond ging de telefoon. Jurgen, en hij had heerlijk een pizza gegeten en even televisie gekeken. Gelukkig, hij klonk niet verdrietig en ik bespeurde ook geen heimwee of iets dergelijks.
Vragen
Afgelopen week kregen we wel een aantal keren de vraag, merken jullie al dat het rustiger is. Ja dat wel en zeker in de ochtend, maar anderzijds merk ik dat ik toch op mijn vrije dag stiekem weer afspraken heb staan, dit zijn wel noodzakelijke afspraken en niet van die gezellige. Maar daar moet ik even mijn draai in vinden.
Recht
Ik realiseer mij, na mijn bezoek vanmiddag aan de internist voor mijn diabetes type 1, dat ik een aantal maanden niet zo lief voor mijzelf ben geweest. Bloedsuikers waar de hoogste wolkenkrabber nog een puntje aan kan zuigen. Gelukkig was de laatste check al een stuk lager, zeg maar een flatje van dertien verdiepingen. Kortom ik moet mijzelf weer even recht op het spoor zetten en helaas is dit geen goed voornemen maar een must do.
Behaald
Welke punten wel behaald zijn, is goed opruimen en we doen ons best om dit zo te houden. Meer groenten en fruit eten gaat ook prima. En de rest komt wel. Sonja wordt weer afgestoft en we gaan voor de Italiaanse versie.
XKa